जाऊ नकोस इतक्यात साथ सोडून

 

जाऊ नकोस इतक्यात सात सोडून सखे तू
तुझ्यात फार गुंतवून गेलो मी ,
कशातही उरून नाही राहिलो मी.
जाऊ नकोस इतक्यात सात सोडून सखे तू,
अधुरा राहीन मी ,जर गेलीस जीवनातून माझ्या तू ...

असू नकोस तू अबोल अशी ,
येऊन जा एकदा माझ्या मनाशी,
नजरेत माझ्या नजर मिळव एकदा ,
दिसतील तुझ्याच प्रतिमा अनेकदा..

प्रत्येक वेळी स्वप्नात येते तू अशी,
जणू एक स्थान करून जाते हृदयाशी...

तुझे स्मित हास्य देऊन जाते एक आशा जगण्याची ,
त्यात आता नाही उरली भीती मरण्याची..
नको घेउ आता परीक्षा माझ्या प्रेमाची
देऊन जाईल आठवण ती आपल्या निरंतर नात्याची ..

आता फक्त तू तिथं मी ...अन मी तिथं तू
मिळून जगू आयुष्य दोघे
नको "मी" .....अन नको तो.... "तू".
आता फक्त "आपण" अन आपणच दोघे ..........
                                       
                                     मृणाल  येवतकर