प्राणाहून प्रिय आम्हा देशाचे संविधान

 प्राणाहून प्रिय आम्हा देशाचे संविधान,

हीच तर आहे मानवी हक्काची तलवार.

अन्यायाविरोधात पेटविले त्यांनी संघर्षाचे रान,
आपणास दिले राष्ट्रचे पवित्र असे संविधान.

महिला,मजूर,दिन दुबळ्यांना दिले त्यांचे  हक्क,
बाबासाहेबांच्या संविधानातून विश्व घेतोय आदर्श.

समान नागरिक,समान कायदा मिळाला,
लोकप्रतिनिधी निवडण्याचा मताधिकार मिळाला.

प्रज्ञा, करुणा, विद्या आणि जपावी मैत्री,
समता, बंधुता आणि  न्यायास द्यावी महती.

आणि अशा थोर महामानवास करून नमन,
आपले  राष्ट्रप्रिय संविधान करूया जतन..

                                 @मृणाल येवतकर 

नाती गावाकडची

 

गावाकडच्या माणसांची
नाळ मातीशी तुटत नाही,
शहरातल्या मातीला
गंध आपुलकीचा वाटत नाही...

कानी पडत नाही पक्ष्यांचा किलबिलाट
दिसेनाशी होई शेतामध्ये जाणारी पायवाट,
कोंबड्यांच्या बागेने तांबडं फुटत नाही
गावाकडच्या माणसांची नाळ मातीशी तुटत नाही..

बंद बंद असती फ्लॅटची दारं
मिळेनासं होई उनाडं वारं,
मायेचे धुकं इथं दाटत नाही
गावाकडच्या माणसांची नाळ मातीशी तुटत नाही..

ना चुलीवरची भाकर
ना जीभेवर साखर,
एकाच्या दु:खाने दुसऱ्याचे काळीज फाटत नाही
गावाकडच्या माणसांची नाळ मातीशी तुटत नाही..

शहरात काळजाला पडतात चरा
शहरापेक्षा गड्या आपुला गाव बरा
माणूसकीचा झरा कधी आटत नाही
गावाकडच्या माणसांची नाळ मातीशी तुटत नाही..!

                                               - मृणाल

अश्रूंचा झरा...

 डोळ्यात तर झरा नसतो पण

 डोळ्यात पाणी येतं कुठून

कधी आनंदाश्रू तर कधी दुखः

अश्रूने काळीज जातं फाटून

निसर्गाची देण आहे ओल्या 

जखमाने मन येतं दाटून

कंठ दाटला की झुळ झुळ झरा

 वाहतो डोळे मिटून 

निसर्गाची कमाल आहे अश्रूंचा

झरा वाहतो कुठून 

                         - मृणाल ये.

                Mrunalspoem ✍️,,

स्वप्नांना नसते लांबी रुंदी

 स्वप्नांना नसते लांबी रूंदी 

स्वप्नांना असते उंची 
पूर्तीसाठी हवी स्फूर्ती 
अन् जिद्द हवी ती मनची 
उपयोगाचा नाही तो 
नुसताच पोकळ ध्यास 
यश मिळवायचे असेल 
तर हवा मग अभ्यास 
प्रामाणिकपणे आपण 
करत रहायचे प्रयत्न 
यश मिळेल नाही मिळेल 
नाही करायची खंत 
प्रयत्नांत नको धरसोड 
हवे नेहमी सातत्य 
भान नाही ढळावे 
नाही सोडावे तारतम्य 
नाही पडावे कधी आहारी 
फसवे ते मार्ग भ्रष्ट
आनंदी मनाने सोसावेत 
जितकेही पडतील कष्ट 
जिवनाच्या ह्या शर्यतीला 
नसतो कधी अंत 
उघड्या डोळ्यांनी पहावं 
अन् मन ठेवावं शांत

                   - मृणाल येवतकर

                    #mrunalspoem 

बेधुंद

 

एक बच्चे को मैने देखा |

कपडो कि दुकान से दूर हाथों में,

कुछ सिक्के गिनते मैंने उसे देखा।

एक गरीब बच्चे  को मेंने,
फटे कपडो मे घुमते देखा।

थी चाह उसे भी नए कपडे पहनने की,
पर उन्ही पूराने कपडो को मैने उसे साफ करते देखा।

हम करते है सदा अपने ग़मो कि नुमाईश,
उसे चूप-चाप ग़मो को पीते देखा।

जब मैने कहा, “बच्चे, क्या चहिये तुम्हे”?
तो उसे चुप-चाप मुस्कुरा कर “ना” में सिर हिलाते देखा।

थी वह उम्र बहुत छोटी अभी,
पर उसके अंदर मैने ज़मीर को पलते देखा।

त्योहारो को अपने चेहरे पे चमकती है खुशी,
मैने उसके हँसते, मगर बेबस चेहरें को देखा।

हम तो जीन्दा है अभी शान से यहा,
पर उसे जीते जी शान से मरते देखा।

लोग कहते है, त्योहार होते हैं जिंदगी मे खुशियों के लिए,
तो क्यो मैंने उसे मन ही मन मे घूटते और तरस्ते देखा?

                                       

                          कवी -मृणाल(mrunalspoem)

स्वप्न चांदण्या रात्रीचं

दरवर्षी पाऊस आला की
आमचं घर पडायच,
होत होती मग फार तारांबळ
मग सगळ्यांनीच रडायचं...

त्या वर्षी हो आमचं
घर पडलं होतं पावसानं,
चार पोरीच्या पाठीवर
मला मागीतलं होतं नवसानं..  (Mrunalspoem.blogspot.com)

चिल्ल्यापिलांना घेत कुशीत
मायबाप खायची खस्ता,
घर बांधण्या शिवाय
नव्हता हो कोणताही रस्ता...

या वर्षी बांधायचं घर म्हणून
माय पैसा नी पैसा साठवायची,
नाहीच जमलं बजेट म्हणून
पडलेलं घर च  सावरायची....

फुटक्या फुटक्या टीनाच 
नी होतं घर  मातीचं,
मोठं घर बांधण्याचं
स्वप्न होत हो चांदण्या रात्रीच..!!

           - ✍️ मृणाल 

 (mrunalspoem/ Instagram)